Schilder van de week 3

Sommige schilders zijn echte verleiders. Ze weten zoveel in één schilderij te stoppen dat je niet anders kan dan bezwijken. Hans Bruyneel is zo een schilder. Je krijgt kleur en materie en vorm en beeld, allemaal in één pakket. Hij geeft je figuratie, hier portretten van TV en vakantiekiekjes, maar de verf speelt zeker geen bijrol. Je ziet de vegen en vlekken en lagen waaruit het beeld is opgebouwd. Hoe doet een schilder dat toch, de realiteit met louter verf weergeven? En daar dan zelfs nog een dimensie aan toevoegen? Misschien vind ik die vraag zo interessant omdat ik zelf schilder. Maar ik denk dat om het even welke toeschouwer het leuk vind om te zien hoe uit louter materie een beeld wordt gecreëerd. Inzage in het scheppingsproces weetjewel, of klinkt dat wat te religieus? En er zijn nog wat extraatjes. Bijvoorbeeld waar hij zich op TV beelden heeft gebaseerd, is het kleurgebruik in overeenstemming met de bron (RGB). En op de kiekjes versterken de felle kleuren het vakantiegevoel of de borstelstreken de stadsdynamiek. Ik ken Bruyneels werk al een tijdje, ik zag ooit werk van hem in galerij Link in Gent en ik was er direct mee weg. Figuurlijk dan toch, want er hangt al een stevig prijskaartje aan zijn schilderijen en aquarellen. Maar je kan altijd werk van hem uitlenen bij Kunst in Huis, dat scheelt in de portemonnee. Als uitsmijter nog een paar referenties. Een schilder die enigszins met hem verwant is is Sam Dillemans, zeker als het over de portretten gaat. De andere werken doen mij dan weer denken aan Jan De Vliegher. Ik wil daarmee geen afbreuk doen aan Bruyneels uniek talent, ik bedoel deze referenties echt wel als als een compliment.

Expotip 9

Tentoonstellingen die ik graag zou bezoeken:
> Werk van Klaas Van der Linden in Graffitishop Artifex in Gent, van 5/12/2008 tot 2/1/2009. Een hele goede schilder volgens mij. Ik zag vorig jaar werk van hem bij de Brusselse galerij Take Away, zie een eerder bericht daarover. Hij schildert wegenwerkers in fluovesten bij nacht, maar ik vind vooral zijn portretten fantastisch (zie foto). Blijkbaar is hij begonnen (of nog altijd bezig) als graffiti-artiest, vandaar ook wellicht de locatie van de expo. Done!
> Werk van Jan Van Imschoot in galerij Baronian-Francey in Brussel, tot 20/12/2008. Onlangs bezocht ik in de Witte Zaal een expo met werk van hem waarover ik niet te spreken was. Maar afgaand op de foto's op de website ziet deze tentoonstelling er wel goed uit. Van Imschoot is verder ook te zien in een paar groepshow's: in het CC te Mechelen en in galerij Areaoplastics. Check it out! Done!
> Werk van Johan Lingier in galerij Artstore in Brugge, tot 24/11/2008. Deze kunstenaar ken ik al sinds 2004 via het web, maar ik zag pas voor het eerst een schilderij in het echt op de Canvas collectie. Hij schildert vooral zelfportretten waarin hij zichzelf compromisloos afbeeldt. Ik bewonder zijn beheersing van acrylverf die in zijn laatste werken bangelijke proporties heeft aangenomen.
> "Ware Liefde", een tentoonstelling n.a.v. 30 jaar Kunst In Huis in GC De Markten in Brussel, tot 21/12/2008. Ik wist niet dat ze al zo lang bestonden! Zelf ben ik al 15 jaar klant, het is bijna niet te geloven. De expo is interessant om eens wat werken te zien die of voortdurend ontleend zijn of die niet in mijn uitleenkantoor in Dilbeek worden aangeboden. Er zal ook een top 10 van meest ontleende kunstenaars worden voorgesteld.
> "In These Woods Tonite", een tentoonstelling met werk van Stief Desmet in Galerie Fortlaan 17 in Gent, tot 31/01/2009. Alweer een oude bekende, al heb ik enkel al werk van hem in het echt gezien op Pushing The Canvas. Samples van beelden allerlei, laag na laag aaneengesmeed tot een stimulerend visueel geheel.
> "Unscene", een tentoonstelling met werk van o.a. Stephan Balleux, Vincent Geyskens, Tina Gillen in Wiels in Brussel, tot 22/2/2009. Heeft tot doel de Belgische kunstenaars van morgen voor te stellen, in totaal is er werk van een 20-tal kunstenaars te zien. Alweer een mooi initiatief van Wiels, al was het maar omdat er niet alleen Vlaamse kunstenaars te zien zijn, ook Brussel en Wallonië hebben artistieke beloften! Done!

Eigen werk 25

Ik kan niet elke week een kindje maken, deze week dus gewoon een schilderij. Hoewel, hiernaast zie je nog maar een eerste opzet. Bedoeling is er nog een landschap bij te plaatsen en dan het gezicht uit te werken. De verleiding is groot om verf uit het oor te laten spuiten, we zullen nog zien. Het werkje ernaast is min of meer afgewerkt. Ik heb zo nog enkele landschapjes in houtskool getekend waarin ik soortgelijke figuren wil plaatsen. Het bronmateriaal voor de "bimbo" die hier is afgebeeld was aan de armen afgesneden, maar dat vormde een mooi excuus voor de creatieve aanvulling. De veters die het kleed samenhouden ontbreken nog, evenals wat schaduw aan de voeten. De achtergrond ga ik in houtskool laten, kwestie van het contrast met de figuur te maximaliseren.

Schilder van de week 2

Onlangs stuitte ik op het werk van Tiina Mielonen. Tiina met twee i's, want Mielonen komt uit Finland. Alweer iemand die iets nieuw aan de hedendaagse schilderkunst weet toe te voegen. In dit geval het feit dat ze met olieverf op plexiglas schildert. Daardoor lijkt het alsof haar werken licht geven eerder dan dat ze licht wegnemen. Schuin invallend licht wordt gereflecteerd op de witte achterwand en belicht de transparante verflagen langs achter. Een beetje zoals bij een dia, alleen komt het licht daar van een lamp. Combineer dat met het feit dat plexiglas heel glad is zodat je, als je de verf erg dun aanbrengt, de borstelstreken blijft zien en je krijgt werk met een unieke beeldende kwaliteit. Het vraagt een heel nieuw ambacht om deze manier schilderijen te maken. De "lichtgevende" stukken moeten van de eerste keer juist zijn, je kan er hoogstens vooraf al een transparante laag opzetten. Mielonen plant een werk dan ook zorgvuldig, het beeld wordt op voorhand grondig geanalyseerd. De techniek past perfect bij de gekozen onderwerpen, meestal landschappen en architectuur. Een gevoel van ruimte en verlatenheid wordt opgeroepen, typisch Finland?

Public Annemy

Jaja, Anne-Mie van Kerckhoven gaat publiek. Oké, insiders kennen haar al langer. Ik herinner mij in elk geval haar HeadNurse project, dat is intussen al tien jaar geleden. Haar werk werd toen omschreven als cyberfeminisme. Feminisme, omdat ze als vrouw erotische beelden uit sexmagazines gebruikte, wat uitgelegd werd als een daad van verzet tegen het mannelijk chauvinisme omdat ze als het ware deze beelden terugvorderde, onder andere door ze te vervormen en te verkleuren. Cyber, omdat daarbij de computer werd ingeschakeld, eerst nogal onbeholpen - je ziet de pixels - maar daardoor juist des te opvallender. Nu, de geheel eigen esthetiek die daaruit voortvloeide wist ik als man in elk geval erg te appreciëren. En nu nog steeds. Recent kwam ze in de belangstelling omdat ze op kosten van de Vlaamse overheid een jaar in Berlijn, de Europese kunstcène bij uitstek, mocht vertoeven. Dankzij Kunstwerkt heb ik niet zo lang geleden ook de kans gekregen om haar atelier te bezoeken. En nu dus een expositie in Wiels, zij het dan vooral van haar tekeningen. Bij het atelierbezoek toonde AMVK ons haar speciale tekenhoek en ook de tekeningen die ze voor Wiels aan het selecteren was. Ze tekent bijna elke dag, en dat al sinds de jaren zeventig. Ik denk niet dat ze aan haar tekeningen een grote artistieke waarde toekent, ze tekent vooral om het creatief proces gaande te houden. De oudere tekeningen zijn dan ook niet veel meer dan oefeningen in vrije associatie. Het zijn vooral de recente tekeningen die de moeite lonen. Bijvoorbeeld de reeks "A dash of dolls" uit 2002, om er één te noemen. Dat zijn echt op zichzelf staande werken, geëlaboreerde tekeningen van vervormde kitscherige interieurs met daarin getransformeerde beelden van vrouwen in sexueel getinte poses. Dikwijls schrijft AMVK er wetenschappelijke citaten bij, zo plaatst ze kennis in contrast met lichaam, abstractie (modern) tegenover figuratie (romantisch). Er hangt ook een mooie reeks gemaakt in Berlijn, zeer grafisch en in Duitse kleuren voor zover die bestaan. De tekeningen uit de jaren zeventig spreken mij stukken minder aan, ik vind ze wat te geforceerd underground. Gelukkig wordt de tentoonstelling van tekeningen aangevuld met films. Die vormen als het ware het andere uiteinde van haar artistiek spectrum. Tekenen is uiteindelijk iets erg fysiek, terwijl film veel minder materieel is. We krijgen te zien waar al die tekeningen uiteindelijk toe leiden. Ze worden in de filmpjes verwerkt samen met morphings toegepast op de oorspronkelijke beelden en aangevuld met intrigerende soundscapes. De titels van de films alleen al lonen de moeite, bijvoorbeeld "Morele herbewapening" uit 1996. Enfin, ik denk dat AMVK haar plaatsje in de Belgische en zelfs internationale kunstscène nu wel veroverd heeft. Heel goed van Wiels om daar toe bij te dragen!

Eigen werk 24

Op 27 oktober 2008 werd dit kunstwerk geboren. Titel "Milo", afmetingen 48cm, gewicht 2,8kg, geslacht mannelijk. De gebruikte techniek is euh... eeuwenoud. Mama is Jessie, meters Lieve en Cindy. Meer foto's vind je hier.