De keuken van AMVK

Eigenlijk vind ik atelierbezoeken verschrikkelijk gênant. Je krijgt de bouwvallige ruimten te zien waarin het werk tot stand komt, de onbeschrijfelijke rommel die er nu eenmaal mee gepaard gaat. In dit geval konden we zelfs zien hoe de kunstenaar woonde, een deel van het atelier lag achter het huis. Met andere woorden: ik heb de keuken van Anne-Mie Van Kerckhoven gezien. Niet dat die zo banaal is, je kon er goed de hand van de kunstenares in zien. Maar het was geen chique keuken, zoveel is zeker.

Met andere woorden: een atelierbezoek haalt de kunstenaar een beetje van zijn voetstuk. Ik ken het werk van AMVK al heel lang en heb het altijd erg geapprecieerd. En dan krijgt de kunstenaar toch een beetje mythische proporties. Je begint onwillekeurig de artiest te vereenzelvigen met zijn werk. Je vergeet dat het ook maar gemaakt wordt door een mens van vlees en bloed. Ook AMVK moet wel eens naar het toilet.

Bovendien biedt een blik op haar atelier geen direct antwoord op de vragen die haar werk oproept. Integendeel, tegen dat je indrukken in vragen hebt omgezet is het bezoek alweer afgelopen. Maar ik moet het toegeven: de indrukken waren heel tof. We kregen een recent filmpje te zien op haar computer. In het tweede atelier waren er massa’s interessante tekeningen uitgestald. We kregen daar ook de recentste grote werken te zien (zie foto).

Gelukkig kan AMVK op een heel boeiende manier over haar werk praten. Ze zegt zelf dat ze dat ook heeft moeten leren. Uiteindelijk komt haar werk heel intuïtief tot stand, ze wist eerst zelf niet wat ze er van moest denken. Intussen weet ze dat sex en technologie twee obsessies zijn die ze in haar werk kwijt kan. Dat uit zich in het kwistig rondgestrooide vrouwelijk naakt (poserend in de meest kitscherige interieurs) en in het feit dat de beelden (eigen tekeningen, bestaande foto’s en zelfgemaakte filmpjes) genadeloze transformaties ondergaan op de computer.

Mooi is dat ze die obsessies terug weet te brengen tot twee grote stromingen in de kunst: de romantiek enerzijds (geassocieerd met figuratieve kunst) en het modernisme anderzijds (geassocieerd met abstracte kunst). Ze ziet er een strijd in tussen het hart en het verstand, een strijd die ze typisch vindt voor onze contreien zo op de grens van de Romaanse en de Germaanse cultuur. Het verklaart bovendien haar interesse in esoterie, ook zoiets dat balanceert op de lijn tussen religie en wetenschap.

Het was tijdens het bezoek een beetje pijnlijk om te moeten vernemen dat AMVK haar status in de hedendaagse kunst op 56-jarige leeftijd nog steeds niet heeft kunnen verzilveren. Internationaal lukt het momenteel nog het best, cfr de werkbezoeken aan Berlijn, Shangai etc. Of haar galerij (Zeno X) daar veel toe bijdraagt is onduidelijk. Sowieso hebben multimediakunstenaars het op dat vlak niet makkelijk. Ironisch in dat opzicht is dat zowat de eerste retrospectieve van haar in België (binnenkort in WIELS) focust op haar tekeningen. Bijkomend probleem is dat ze intussen lang niet meer de enige multimediakunstenaar is. Het feit dat ze op dat vlak een pionier was zorgt momenteel niet meer voor een meerwaarde.

Al bij al vond ik het een hele ervaring om deze grote dame van de Belgische hedendaagse kunst te mogen ontmoeten (bedankt Kunstwerkt). Ze maakt heel goed werk, maar het is gewoon ook een heel interessante en grappige verschijning. Een sterke vrouw quoi. Als afscheidsgeschenk, ook wellicht omdat nogal wat atelierbezoekers ter plekke een boek kochten, kregen we allemaal een prachtige kalender. Weliswaar van 2007, maar wat geeft dat als de afgebeelde werken eeuwigheidswaarde hebben?