Open ateliers

Vorige week vrijdag ben ik met 2 collega's van het werk naar De Nachten van de Open Ateliers in Gent geweest. Dat is een initiatief van Nucleo, de vzw die beginnende Gentse kunstenaars aan betaalbare ateliers helpt. In totaal waren er 60 ateliers te bezoeken, niet alleen deze van Nucleo maar ook ateliers van gevestigde kunstenaars zoals Dirk Braeckman, Carl De Keyzer en Priscilla Bistoen. Van de 4 gebouwen waarin Nucleo ateliers huisvest heb ik er zelf 2 bezocht, nl. het Begga Convent en het Infirmeriehuis, beide gelegen in het OLV Ter Hoye Begijnhof. Wie mij is bijgebleven is andermaal Stéphanie Leblon (ik bracht vorig jaar al een bezoek aan haar atelier). Ze maakte vroeger schilderijen over spelen die echter meer een mooi excuus leken om werk met veel diepte in frisse Christiaens-kleuren te maken. Haar recent werk gaat eerder over processies en optochten, de kleuren zijn nu iets bezadigder en het ruimtelijke zit er wat minder in, maar door de losse afwerking ogen ze heel dynamisch. Wreed plezant! Ook indrukwekkend waren de schilderijen van Stephanie Gildemyn. Naar eigen zeggen baseert ze zich op zelfgemaakte collage's waarvan ze dia's maakt en deze op doek projecteert. De eerste laag die aldus wordt verkregen wordt daarna nog uitgebreid bewerkt. Om een meer glanzend resultaat te bereiken gebruikt ze Liquitex, wat eigenlijk textielverf op acrylbasis is. De werken hebben iets van Pop Art, maar dan veel schilderachtiger. Spijtig dat er maar 2 schilderijen hingen. Erg interessant was ook het werk van Diederick Nuyttens. Die baseert zich blijkbaar op fotoreportages in de Gentse buurt Moscou. Veel stedelijke landschappen dus, in een grafisch soort donker-licht. Soms panoramische formaten. Op de Nucleo website spreken vooral de stedelijke sneeuwlandschappen mij erg aan. Vreemd was dat er ook portretten à la Jean-Marie Byttebier hingen, precies van een andere hand en dus een beetje misplaatst. We hebben nog veel tof werk van niet-schilders gezien, bv. van Gunther Moriau. Buiten het Begijnhof kwamen we terecht bij schilderes Véronique Clarysse, die erg blij was van eens iemand te zien in haar enigszins vervallen herenhuis dat van kelder tot zolder met al dan niet afgewerkte schilderijen was volgestouwd. Haar werk heeft een eerder traditionele inslag waarbij lustig gesampled wordt bij alle mogelijke -ismen van de moderne schilderkunst (impressionisme, fauvisme, expressionisme... ). Toch wel een rare madam. Daarna moest ik helaas al naar huis. Mijn colllega's zijn ook nog naar Blok E Leopoldkazerne geweest. Later hebben ze een poging gedaan om het atelier van Carl De Keyzer te bezoeken, maar die had bij nader inzien afgezien van deelname. Dirk Braeckman had naar verluidt het begrip open atelier wel erg beperkt ingevuld, hij had namelijk gewoon zijn deur opengezet. Er hing geen enkele foto aan de muur, al het materiaal was ingepakt en de kunstenaar was zelf niet aanwezig. Een teleurstelling die in het café van De Nachten naar het schijnt pas om 3 uur 's morgens was weggespoeld.