Everypainter

Wacht niet met schilderen tot je op pensioen bent! In het boek Everyman van Philip Roth komt zo'n triestig geval aan bod. Het verhaal begint alvast goed met de begrafenis van de hoofdfiguur. Waarna de schrijver ingaat op de gezondheidsperikelen van de betrokkene, zijn relatieproblemen toelicht en de daaruit resulterende eenzaamheid op zijn 65ste. Geen nood denkt de man, ik stort me wel op mijn passie, het schilderen. Helaas gaat hem dat, ziek en eenzaam zijnde, niet goed af waardoor de inspiratie uitblijft en hij ommenduur geen zin meer heeft om de verfborstel nog op te pakken. En hij zelfs stande pede onverwacht komt te overlijden. End of story. Een sentimenteel verhaal? Toch niet zoals Roth het geschreven heeft, hij doet dat zo koel en zakelijk dat je er koude rillingen van krijgt (ik moest aan Houellebecq denken). De schrijver wil niet moraliserend zijn, maar zijn boodschap is zo klaar als een klontje: er is geen leven na de dood en er is zeker geen verf.