Ku(n)sttoerisme

Wie deze zomer wat beeldende kunst wil meepikken hoeft er geen museum voor binnen te gaan. Dankzij Beaufort 2006 kan je gewoon naar de kust. Van De Panne tot Knokke sieren diverse beeldhouwwerken het strand en in menige kerk is aardig schilderwerk te bewonderen. Je moet er wel 70 km kustlijn voor afdweilen, dus boekten we twee nachten in Nieuwpoort. Dag 1 sprongen we al direct op de fiets om het stuk tot De Panne onder handen te nemen. De olifanten op het strand van Andries Botha waren de moeite, alsook de beelden in het gestrande schip van Jane Alexander. Beide sculpturen vielen ook in de smaak bij de zonnekloppers omdat ze door hun omvang voor wat schaduw zorgden. Het werk van Jan Van Imschoot viel wat tegen, het bleek namelijk een digitale print op doek te zijn, samengesteld uit een aantal bestaande werken. In principe ben ik daar niet tegen, maar de kleuren waren nogal vaal en mat. Dag 2 vatten we aan met een fikse wandeling over het strand in de richting van Oostende. Het schilderij van Luc Zeebroek was alweer een (met verf bijgewerkte?) print op doek, maar kon mij toch bekoren. Je moest er wel de dreunende stem van de kunstenaar bijnemen, die een passende passage uit de bijbel voorlas. Echt knap waren de beelden van reusachtige baby's in Middelkerke van David Cerny, zonder gezicht en uitgevoerd in mat zwart. Op naar Oostende, waar het PMMK ons opwachtte. Eerst de film over de "Making of Beaufort 2006", die ik eerder "Het afscheid van Willy Van den Bussche" zou willen noemen (de man gaat als directeur van het PMMK binnenkort op pensioen). In zowat elke passage werd de curator ten tonele gevoerd, gefilmd vanuit kikvorsperspectief terwijl hij de plaatsing van de werken overschouwt en daarbij ongetwijfeld onmisbare aanwijzingen verstrekt. Over dus naar het PMMK zelf waarbij het werk van Jan Van Imschoot mij dit keer wel wist te treffen: een 4-tal monumentale schilderijen uit de reeks "Testimony of a Barking Dog". Ook de mini-expo van Magritte was puik en verder is vooral Kati Heck mij gunstig opgevallen. Bij terugkeer naar Nieuwpoort genoten we van de zonsondergang bij het graf van Ensor waarover een enorme spin van Louise Bourgeois waakte. Alras brak dag 3 aan, met het besef dat we nog maar de helft van Beaufort hadden gedaan. Maar we lieten ons niet ontmoedigen en reden dit keer met de auto van stad naar stad. Een soort café van Joep van Lieshout in de vorm van een liggende vrouwentorso in bikini zonder hoofd armen en benen stal al direct de show. De kerk met schilderijen van Kati Heck was helaas dicht, maar een zwempartij onder het toeziend oog van de antropomorfe figuren van Josep Arago maakte veel goed. Idem voor het bezoek aan de kerk met werk van Koen Van den Broek: gewoonweg super hoe die man van een schaduw een schilderij maakt. Ook in Blankenberge hing er sterk werk in de kerk, een ketting namelijk van ronde portretten van Boeddha, gemaakt door Ling Jian. Op de pier in Blankenberge vonden we beeldhouwwerk van Stephan Balkenhol, niet de klassieke figuurtjes uitgehakt uit een boomstam, maar een bas-relief aangebracht op de zijkanten van een houten boot. Uiteindelijk strandden we in Zeebrugge waar we na een afsluitend maal de zonsondergang bij een monumentale sculptuur van Jean Bilquin bewonderden. In Knokke zijn we niet meer geraakt, dat zal voor een andere keer zijn, misschien in combinatie met Freestate. We hebben de ku(n)st toch maar weer gehad!