Eigen werk 20

Eindelijk de laatste aflevering van "Kroniek van een aangekondigd schilderij". Al maanden heb ik over dit schilderij bericht. Maar het geraakte maar niet afgewerkt. Dat had niets met tijdsgebrek te maken maar alles met de moeilijkheidsgraad. De achtergrond was goed te doen en die stond er dan ook in een wip op. De pot waarin de baby zit was ook een fluitje van een cent. Maar daarna begon het gesukkel. Het water was moeilijk, maar de baby was nog veel lastiger. Typisch voor baby's zeker? Probleem waren vooral de zachte overgangen tussen donkere en lichte partijen. Die waren moeilijk te realiseren in gebrande sienna. Dat is een erg doorzichtig pigment, maar bijmengen met bv. gebrande omber en ultramarijn om het donkerder te maken lukte niet goed. Vooral omdat dat ook doorzichtige pigmenten zijn. Enfin, ik heb dat kind in totaal vier keer overschilderd. Waarbij achteraf bleek dat de eerste keer nog de beste was. Conclusie: laat je niet verleiden om eenzelfde werk of onderdeel van een werk te herschilderen. Ik heb dat nog al gedaan en elke keer blijkt dat de onbevangenheid waarmee je een eerste versie neerzet nooit meer te evenaren is. Ik wil niemand beschuldigen, maar het was mijn leraar die vond dat de eerste versie wat te braaf geschilderd was en vond dat ik het moest overdoen. Het resultaat zie je hiernaast. Titel: "De ontwikkeling van menselijk potentieel". Afmetingen 70 hoog op 90 breed. Techniek: Acryl op doek.