Onze eigen kunstbeurs

Als inwoners van Brussel hebben we onze eigen kunstbeurs, Art Brussels. Ze bestaat al 26 jaar, maar het is nog maar een paar jaar dat ze echt de moeite loont. Zeker als je geen inkom moet betalen, al een tijdje krijg ik een gratis kaart van galerij Transit, warvoor dank. Het blijft een vermoeiende zaak, een bezoek aan een kunstbeurs. Het is zelfs een onmogelijke zaak, hoe kun je nu op een paar uur tijd het werk van meer dan 2.000 kunstenaars bekijken op bijna 200 stands? Ik ben de organisatoren daarom zeer dankbaar dat ze de deelnemende galerijen in categorieën indelen. De categorieën die mij interesseren zijn Young Talent en First Call. Die staan resp. voor galerijen die jong talent brengen en voor galerijen die voor het eerst deelnemen aan Art Brussels. Het is maar omdat ik als potentiële verzamelaar de werken die gevestige galerijen aanbieden toch niet zou kunnen betalen. Nee, grapje. Het is gewoon leuk om nieuwe dingen te ontdekken. Maar zo gek is mijn opmerking nog niet als je weet dat een comité van Belgische verzamelaars helpt om de galerijen in deze categorieën te selecteren! Blijkt dat verzamelaars steeds minder rechtstreeks bij galerijen kopen, maar alsmaar meer op beurzen. Kunstverzamelaars doen immers ook mee aan de globalsering en zijn al lang niet enkel meer in lokale kunst geïnteresseerd. Ze hebben geen tijd om de ganse wereld af te reizen en dan biedt een kunstbeurs wel een uitkomst. En aangezien ongeveer de helft van de verhandelde kunst wereldwijd hedendaagse kunst is, moet een beurs dus vooral actueel zijn. Een nieuwigheid op Art Brussels dit jaar is dat er in de schoot van de beurs een expositie loopt. Een echte expositie, samengesteld door een echte curator. Ook hiermee bewijst Art Brussels dat ze meer te bieden heeft dan menige andere Europse kunstbeurs. Wat heb ik nu allemaal gezien? Artistieke trends zijn moeilijk te ontdekken in het grote aanbod. Wat mij wel opviel waren de vele onafgewerkte schilderijen, bv. een werk dat slechts 3/4 van het canvas bedekt. Uiteraard gebeurt dat op esthetische wijze, het lege vlak speelt een rol in de algehele compositie. Ik heb natuurlijk vooral op de schilders gelet. Een paar voor mij onbekende namen: Mario A, Lise Blomberg Andersen, Sophia Schama, Tim Braden, Peter Saul, Pascal Danz, Charlotte Beaudry, Hans Broek, Christian Schmidt Rasmussen, Brigitte Waldach, Kira Wager, Sara McGinity, Jorg Lozek, Sven Kroner, Daniel Pitin. Ik zou dringend eens iets moeten kopen van die mensen. Volgend jaar misschien?