Beeldenstorm

Toen we eind november met de academie naar de Quadriennale van Dusseldorf zijn geweest ben ik zo oneerbiedig geweest om schilderkunst boven beeldhouwkunst te plaatsen. Concreet ging ik liever naar Francis Bacon en Caravaggio kijken dan Munoz een bezoekje te gunnen. Die had in K21 een tentoonstelling waar nochtans met veel lof werd overgesproken. Zoveel lof dat ik later spijt kreeg en met een paar kunstvrienden dan toch een kijkje ben gaan nemen. En ik moet het toegeven: Munoz zijn werk is werkelijk zeer goed. Tof is vooral dat het meestal beeldengroepen zijn i.p.v. individuele sculpturen. Zoals de titel van de expo "Rooms Of My Mind" al aangaf bezette hij met één werk dikwijls zelfs een ganse zaal. Het meest indrukwekkende voorbeeld daarvan was een opstelling van naar het schijnt 100 beelden (ik heb ze niet geteld). Elk beeld stelde een guitig lachende Chinees voor, uitgevoerd in polyester en in diverse gradaties van grijs geschilderd. De grijze massa? De beelden waren in groepjes geplaatst en hun houding en de stand van hun handen was zodanig dat ze luchtig met elkaar leken te converseren. Heel plezant. Er was ook een beeldengroep met twee kleine figuurtjes die d.m.v. een bijbehorende soundtrack echt met elkaar leken te praten. In een andere opstelling bewoog één van de figuren zelfs zijn mond, dit keer echter zonder geluid. Een paar van Munoz zijn kamers kreeg een vloerbedekking met daarop een desorienterend 3D-patroon. Vlak, maar toch sculpturaal. Elders in het gebouw waren ook tekeningen van de meester te zien. Maar die heb ik niet bekeken, ik was teveel opgeslorpt door een hoorspel van Munoz. Dat heette "Building For Music" en bestond uit een tekst over concertgebouwen die speciaal voor het werk van één componist zouden zijn gemaakt (!), voorgelezen door Munoz met prachtige begeleidende muziek van een zekere Alberto Iglesias. Enfin, allemaal heel erg de moeite om terug voor naar Dusseldorf te gaan. Maar het was nog niet gedaan. Na de lunch hebben we de vaste collectie internationale hedendaagse kunst nog eens eer aangedaan. En ook die is een aanrader. Ik onthoud een mooi animatiefilmpje van William Kentridge, de "TV Garden" van Nam June Paik, nogal wat lichtbakken van Jeff Wall, prachtige sculpturen van Thomas Schütte... 's Avonds bij het terugrijden probeerde een storm ons nog van de weg te blazen, maar zonder resultaat.