Big Bacon

Zaterdag zijn we met de academie naar de Quadriënnale van Düsseldorf geweest, net op het moment dat er belangrijke expo’s liepen. Te weten: een expo van Juan Munoz, eentje over Francis Bacon en een expo over Caravaggio. En nog veel meer, bv. een installatie van Berlinde De Bruyckere en een tentoonstelling met werk van Bruce Nauman. Om 7u ’s morgens vetrokken met een volle dubbeldekker en om 10u stonden we al aan de K21 voor Munoz. Maar de dagbesteding was vrij en samen met nogal wat anderen was ik van mening dat Bacon en Caravaggio al genoeg zou zijn voor één dag. Iets wat we ons hebben beklaagd. Er was tijd genoeg maar niet om van de andere locaties terug naar K21 te gaan. Sorry Munoz! Dus zijn we de excursie begonnen met Francis Bacon in de K20. Fenomenale werken gezien, vooral de vele triptieken waren indrukwekkend. Ik vond ze erg religieus van karakter en niet alleen omdat het drieluiken waren. Er wordt nl. nogal dikwijls lijden en dood uitgebeeld, verminkte en vervormde lichamen, bloed en kadavers. Ongelofelijk hoe leeg Bacon het doek soms durfde te laten, de menselijke figuren zijn afgebeeld tegen enorme kleurvlakken (oranje, rood, beige, blauw) die muren, vloeren en deuren voorstellen. Toch gaan de figuren niet zweven of zo, ze worden nl. met sterke schaduwen en op divers meubilair in de ruimte geplaatst. Ik vind het bij dergelijke tentoonstellingen altijd moeilijk om weg te gaan. Je kunt wel alles bekijken, maar hebt nooit echt alles gezien. Na de lunch togen we via een indrukwekkende installatie van Berlinde De Bruyckere naar Caravaggio in het Kunst Palast. Die expo was wel erg educatief opgevat. We kregen nl. mooi uitgelegd hoe je zeker een originele Caravaggio kan herkennen. Als je over infraroodapparatuur beschikt dan toch. Daarmee kan je zien dat hij zijn tekening in de onderlaag kraste maar daar nadien soms grondig van afweek. Zoiets zou een kopiist niet doen, die neemt gewoon letterlijk over wat hij ziet. Wat nog wel voor verwarring zou kunnen zorgen is dat Caravaggio nogal wat kopieën van eigen werk heeft gemaakt, maar gelukkig was de man zo geniaal dat je ook die er met wat studeerwerk wel nog kan uitpikken. Hij maakte het zijn navolgers ook niet echt makkelijk, om zijn donker-licht effecten te bereiken moet je nl. eerst de witte partijen op een zwart doek schilderen. Doe dat maar eens na! Wat me opviel zijn de parallellen met het werk van Bacon, er zijn ook religieuze motieven en naakten en zelfs vervormde gezichten (Caravaggio pikte zijn modellen van de straat). Intussen was de dag al goed gevorderd, maar ik heb toch de tijd genomen om in de mooie cafetaria een koffietje te drinken en over kunst te praten met een schildercollega. Daarna zijn we nog naar het werk van Bruce Nauman gaan zien. Wel heel erg conceptueel na al dat schildergeweld. Ik heb het zelf niet zo voor video’s van springende clowns of handboeken voor performances, maar als je het in zijn tijd en in de kunstgeschiedenis ziet is het toch belangwekkend. Spijtig dat je na zo’n mooie dag dan nog 3 uur de bus opmoet. Tot bleek dat de lerares kunstgeschiedenis (die de dag organiseerde) ook nog eens een prachtfilm voor op de bus heeft meegebracht, nl. “House of Flying Daggers” van Zhang Yimou. Mooi allemaal.