woensdag, december 24, 2008

Post-graffiti

Er zijn van die zaken waar je zowel voor als tegen kan zijn. Graffiti is zoiets. Ik vind het verschrikkelijk om zien hoe gebouwen en treinstellen beklad worden met ordinaire tags (een tag is de handtekening van de graffitispuiter). Het is als pissen tegen een paal om je terrein te markeren. Puur vandalisme, het werd niet voor niets 1500 jaar gelden door de Vandalen uitgevonden (zij krasten hun naam in de muren toen ze Rome plunderden). Maar er is ook mooie graffiti. Ik heb het dan niet over tags, maar over pieces (om in het graffiti-jargon te blijven). Daarmee wordt een visueel samenhangend geheel van teksten en/of afbeeldingen bedoeld. Vooral de figuratieve variant daarvan interesseert mij. Graffiti-abstracties zijn meestal puur tekstueel gebaseerd, wat ik een beperking vind. Voorbeelden genoeg echter van uitstekende figuratieve graffiti. In Gent weet ik een aantal mooie muren zijn (deze bijvoorbeeld) en ook in Brussel zijn er prachtige exemplaren te bewonderen. In ons eigenste Anderlecht is onder de Grote Ring een tiental muren speciaal voor graffiti gereserveerd, een initiatief van de intussen overleden schepen van Milieu en Reiniging (erg passend de graffiti-schepen genoemd). Het feit dat er legale graffiti-plekken bestaan wijst op een maatschappelijke drang om het fenomeen te controleren, maar betekent ook dat er alsmaar meer artistieke (lees mooie) graffiti wordt gemaakt. Maar, en nu komt een fantastische term om mee uit te pakken op recepties, er bestaat ook zoiets als post-graffiti. Daarmee wordt niet de periode na de graffiti bedoeld, als graffiti al bestaat sinds de Vandalen zal er niet zo snel een eind aan komen. Het begrip slaat eerder op de carrière van de graffiti-artiest. Wordt zijn werk erkend in kunstmiddens? Maakt hij ook werken op doek? Zijn zijn werken te koop in een galerij? Zo ja, dan is de graffitispuiter kunstenaar geworden, hij is a.h.w. de graffiti ontgroeid. Pionier op dat vlak was Keith Haring, al bestond de term post-graffiti toen nog niet. Erg bekend intussen is Banksy, een erg geëngageerde graffiti-artiest met een veel gekopieerde stijl op basis van sjablonen. Maar, je voelt mij al komen, er is intussen ook een interessante Belgische post-graffiti scene ontstaan. Eerder dit jaar bezocht ik in Think.21 de expo van Hell'O Monsters, een graffiti-collectief. En vorige week ben ik even binnen gesprongen bij Artifex (waar de Gentse graffitispuiter zijn spuitbussen haalt) voor de expo van Klaas Vanderlinden. Ik kende zijn werk van Take Away en was onder de indruk van zijn technische aanpak, zijn onderwerpskeuze en zijn trefzekere stijl. Dat laatste is een vereiste voor de grafittispuiter, zeker als je illegaal te werk gaat. Meest bijzonder vind ik zijn schilderijen van 's nachts met de flits gefotografeerde werklui in fluopakken. De pakken lichten mooi op en Verlinden schildert er zelfs de rode ogen bij. Zijn techniek sluit perfect aan bij de nachtelijke scenes, hij vertrekt nl. van een zwarte ondergrond en schildert er de lichte delen bovenop. Een schilder om in het oog te houden, 30% van de getoonde werken was al verkocht en de prijzen liggen absoluut niet hoog. Een duurzame investering (als ik het geld mocht besteden)! Onlangs trok ook nog een andere post-grafitti expo mijn aandacht, nl. in galerij Alice in Brussel (foto). Via een kunstblog uit Nederland kwam ik te weten dat één van mijn favoriete schilders van het moment er tentoonstelde, nl. Simon Schrikker. Die schildert agressieve honden, voor hem niets meer dan een excuus om een assertieve schilderstijl te cultiveren. Hij kan er zijn fysieke schildersdrang in kwijt. Dat betekent dat je als toeschouwer een, op het eerste zicht, abstracte verflawine over je heen krijgt waarin, als je wat afstand neemt, op wonderlijke wijze de beeltenis van een hond verschijnt. Schitterend eigenlijk. Daarbovenop was er ook uitstekend werk van Boris Tellegen en Henny Overbeek te zien. Ik kon het niet laten om de catalogus te kopen met daarin, jawel, de handtekeningen van de drie kunstenaars in onvervalste graffitistijl. Post-graffiti: ik ben er helemaal voor!

Labels: