Kunstverblijf

Een vriendin van mij heeft het originele idee opgevat om haar nieuwe woning in te wijden met een tentoonstelling. Het weekend van 8-9-10 december is haar eigen werk en dat van 5 andere kunstenaars te zien in het nog lege huis. Speciaal voor de gelegenheid zijn er installaties gecreëerd. Er is werk te zien van Sabine De Schutter, Peter Hautekiet, Chris Hoerée (de nieuwe huiseigenaar), Jorge Mendes, Geert Thijs (ja, dat ben ik) en Hilde Vercruysse. Het ligt voor de hand dat we inspelen op het thema "huis". Zelf neem ik de kinderkamer onder handen met (als alles goed gaat) levensgrote prints van mijn schilderijen. Sabine zal ondermeer een boom omwikkelen met touw en op zolder varen bootsculpturen van Peter. Jorge houdt zijn bijdrage nog geheim (schilderijen?) en Hilde toont kindertekeningen die verwerkt zijn tot prachtige etsen. Van Chris gaan we schetsen en aquarellen zien, gemaakt aan de hand van jam-sessies waarop dansers, muzikanten en tekenaars samen improviseren. Dat belooft, dus zeker komen! De lokatie van het Kunstverblijf is Vlierbeeklaan 12 te 3010 Kessel-Lo (klik hier voor een plan). De vernissage gaat door op vrijdag 8 december om 20u, zaterdag 9 en 10 december staat het huis open van 14 tot 17u.

Eigen werk 7

Voilà, mijn eerste schilderij op doek. Titel: Many Excellent Fish Restaurants. Techniek: Acryl op doek. Afmetingen: 72x93cm. Graag jullie commentaar, positief of negatief.

Kunstpraat 4

Ondertussen stuitte ik op nog meer interessante beschouwingen over schilderijen versus foto’s. Ze zijn van Duane Keiser, die een blog heeft over schilderen als aanvulling op een andere, zeer succesvolle, blog waarop hij piepkleine stillevens verkoopt (zie afbeelding). Hij staat helemaal achter het idee dat schilderijen superieur zijn aan foto’s. Volgens hem zijn ze niet alleen een integratie van beelden en gezichtspunten, maar evengoed het resultaat van niet-visuele zintuiglijke gewaarwordingen. Wat het visueel aspect betreft, vertaalt een schilderij beter dan een foto de werking van ons oog. Dat filmt een scène eerder dan dat het er een foto van neemt. Gebruiken we dus onze ogen om een schilderij te maken i.p.v. een foto dan kan dat alleen maar beter zijn. Toch erkent hij dat het gebruik van foto’s door schilders mooie resultaten kan geven (ook hier wordt weer naar Vermeer verwezen), het hangt er gewoon van af wat je met de foto’s doet. Het exact kopiëren van een foto vindt hij in ieder geval zinloos. Zelf denk ik dat gans deze discussie met de voortschrijdende mogelijkheden van fotomanipulatie zinloos gaat worden. Tenzij we het resultaat van die manipulaties schilderijen zouden gaan noemen en het begrip foto beperken tot de onbewerkte viusuele registratie van een specifiek moment op een specifieke plaats. Er blijft natuurlijk altijd één ding dat moeilijk na te bootsen valt en dat is het effect van verf op doek. In een interview met FlashArt zegt Michael Borremans dat juist dat aspect schilderijen zo verleidelijk maakt. Ook hij vindt trouwens dat film veel dichter bij schilderen staat dan fotografie. Hoewel hij voornamelijk van foto’s vertrekt, verwijst hij naar sommige van zijn werken die op films gebaseerd zijn. Wat mij betreft is Borremans in ieder geval een mooi voorbeeld van een artiest die de foto’s waarop hij zich baseert weet te overstijgen. Hij doet dat naar eigen zeggen door eerst te tekenen, waarbij hij elementen uit verschillende bronnen (lees foto's) met elkaar combineert. Dat samplen is echt iets van deze tijd en laat zich volgens hem uitstekend in schilderijen vertalen. Door het gebruik van verf op doek als medium is het resultaat telkens zodanig uniek, dat elke schilder automatisch avant-garde is. En dat iedereen anders schildert is alleen maar leuk voor de toeschouwer en verklaart makkelijk het huidig succes van de schilderkunst. Het is dat Borremans het gezegd heeft!

Kunstenaars aan de top

In De Morgen stond onlangs een berichtje over de top-100 van de belangrijkste hedendaagse kunstenaars, opgesteld door het internationaal kunstblad FlashArt. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt toen de nummer één Wilhelm Sasnal bleek te zijn, een onbekende voor mij. Althans dat dacht ik, want toen ik zijn naam opgoogelde bleek er een link naar het Muhka bovenaan te staan. En inderdaad, het Muhka bezit werk van hem en ik herkende een paar dingen die ik een jaar of zo geleden al had gezien. Knap werk in ieder geval. Maar wie zou er nog in de lijst staan? In het artikel in De Morgen werden nog een paar namen genoemd, maar ik wou de volledige top-100 zelf wel eens bestuderen. Uiteraard zet FlashArt die niet zomaar on-line, kwestie van hun boekske verkocht te krijgen. In het nummer in kwestie, dat overigens ook een prachtig artikel over Michael Borremans bevat, staat dat het eigenlijk om twee top-100’s gaat nl. een opgesteld door gezaghebbende critici en curators en een samengesteld door belangrijke galerijen. In allebei staat Wilhelm Sasnal bovenaan, maar er zijn interessante verschillen. In de eerste top-100 komen amper drie namen mij bekend voor, nl. Olafur Eliasson (de maker van de zon in de Tate Modern), Matthias Weischer (van de Neue Leipziger Schule) en Kutlug Ataman (wiens video’s deze zomer nog in het Muhka te zien waren). Maar namen zeggen natuurlijk niet alles, ik had tenslotte ook Wilhelm Sasnal niet onmiddellijk herkend. In de top-100 van de galerijen duiken al meer bekenden op: naast alweer Eliasson en Weischer ook Peter Doig, Yoshimoto Nara en Neo Rauch (alle maal schilders!) en verder zelfs een aantal Belgen: Michael Borremans op 17, David Claerbout op 50 en Hans Op de Beeck op 57. Zijn de critici toch iets meer avant-garde dan de galeristen? Galerijen lijken toch voor meer gevestigde waarden te kiezen. Misschien zit daar een soort commerciële traagheid achter, een galerij investeert in haar kunstenaars en heeft er belang bij die te blijven aanprijzen. Een criticus kan wat dat betreft meer wispelturigheid aan de dag leggen en bij wijze van spreken elk jaar van gedacht veranderen. Het was trouwens ook leuk om te zien aan wie men gevraagd heeft om de lijst samen te stellen. Niet minder dan 100 critici en 100 galerijen hebben meegewerkt. Ook hier weer een aantal Belgen. Bij de critici Bart de Baere (van het Muhka), Luk Lambrecht (van Knack) en Dieter Roelstraete (Muhka en Andere Sinema) en bij de galerijen Annette De Keyser, Hoet-Bekaert, Stella Lohaus en Zeno X. De Belgen draaien goed mee in de internationale kunstscene als je het mij vraagt. Tot slot nog dit: voor wie image-hopping leuker vindt dan name-dropping, de top 100’s zullen jaarlijks in kunstboekvorm worden uitgebracht.

Eigen werk 6

Dit is nog een werk dat ik in mijn garage ben begonnen en op de academie heb afgemaakt. Het is nogal rommelig en veel te kleurig maar ik vind het toch iets hebben met die twee verbonden figuren. Misschien moet ik het nog eens overdoen op doek. Wat is jullie mening? Afmetingen: 65 op 50cm. Techniek: acryl op papier.